The Art of Being Woman...!

Super Girl- Reamonn,2000

 Μια ψιλό ποπ μπαλάντα με μερικά διάχυτα σε όλο το τραγούδι ηλεκτρονικά στοιχεία από ένα γερμανικό group, τους Reamonn. Πρόκειται για ένα τραγούδι που μετράει 16 χρόνια ύπαρξης αλλά παραδόξως ήρθε τη τελευταία δεκαετία στο ελληνικό προσκήνιο. Προέρχεται από το δίσκο Tuesday και έχει τρομερούς στίχους, στους οποίους νιώθω πως δε τους έχει δοθεί η σημασία που πρέπει. Αν και το μουσικό κομμάτι φαίνεται να κλέβει τη παράσταση, οι στίχοι είναι συνάμα πολύ απλοϊκοί αλλά και με νόημα.

 Ξεχωρίζω δυο σημεία από τους στίχους.  Το στίχο «… And then she’d laugh the nighttime into the day pushing her fears further along…» που σημαίνει «…γελούσε από το βράδι μέχρι τη μέρα διώχνοντας το φόβο της παραπέρα…». Παρουσιάζει, δηλαδή, το γέλιο σαν ένα μηχανισμό άμυνας στους φόβους μας. Κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη & θερμή υποστηρίκτρια.

 Ο άλλος στίχος είναι «…cause she’s a supergirl and supergirls don’t cry…»που σημαίνει «…επειδή είναι super girl, και τα supergirl δε κλαίνε…». Μου βγάζει ένα νόημα με βαθύ περιεχόμενο. Πως τα supergirl δε κλαίνε δηλαδή δε το βάζουν κάτω και δεν απελπίζονται γιατί ακριβώς είναι supergirlκαι ξέρουν τη δύναμή τους. Ξέρουν πως όσες φορές κι αν έρθει ο πόνος το χαμόγελο & το τραγούδι θα τους σώσει. Πως είναι ευτυχισμένες ακόμα και χωρίς κάποια συντροφιά. Πως η ζωή θα τους φέρει τα πιο όμορφα όχι γιατί τα διεκδικούν αλλά επειδή το αξίζουν. Ο τρόπος σκέψης & συμπεριφοράς είναι η αιτία.

 Το refren είναι απίστευτο από άποψη στίχων καθώς αποτελεί θεωρώ ιδέες που μπορούν να αποτελέσουν οδηγό επιβίωσης για ένα supergirl.

 Από μουσική άποψη, μου θυμίζει εκείνα τα πρώτα εφηβικά πάρτι η τους σχολικούς χορούς στο Γυμνάσιο. Σκοτεινά φώτα, αγκαλιές & blues.Τα πρώτα φιλιά. Η φάση «Θέλεις να τα φτιάξουμε;» ή που σκεφτόσουν τι θα βάλεις , πως θα βαφτείς από μια βδομάδα πριν. Μαζευόμασταν με τις φίλιες μας και ετοιμαζόμασταν 2-3 κορίτσια μαζί μπροστά σε ένα καθρέφτη μπάνιου. Δοκιμάζαμε κυρίως ρούχα & κραγιόν. Εκείνη τη γραμμή eye-liner που όλες τη θέλαμε και καμία δε τη πετύχαινε.Είχαμε πάντα σκοπό να αρέσουμε σε εκείνους της τρίτης. Που βγαίναμε 8  και 11 το πολύ 12 με το ζόρι ήσουν πάλι σπίτι. Που πάντα κάποιος μπαμπάς ερχόταν & μας μάζευε. Το αγαπώ αυτό το τραγούδι. Ίσως είναι και το πρώτο τραγούδι που μου αφιέρωσαν. Γιατί ρε κορίτσια τι θέλαμε και συνεχίζουμε να θέλουμε μέχρι και σήμερα ; Κάποιον να μας θεωρεί το Super Girl του.

Υ.Γ Να θυμάσαι  πως  ακόμα κι αν χαθείς πες απλώς οκ & μη κλάψεις, απλά πέτα!

Υ.Γ2 Σοκ & Δέος το πόσο άλλαξε ο βασικός ξανθός τραγουδιστής! (Ρίξε μια ματιά στο Video Clip)

Καλό Σαββατοκύριακο

Νανά Μιχ,

Μουάτς!